Sızlamazsa yüreğin afetler karşısında,
Vicdansızsın, kalpsizsin, uzaksın insanlıktan.
Yer almıyorsan yardım ve destek yarışında,
Vicdansızsın, kalpsizsin, uzaksın insanlıktan.

Acılar yaşanırken akmazsa gözünden yaş,
Afete uğrayana vermiyorsan ekmek, aş,
İçin cız etmiyorsa kalkarken birçok naaş,
Vicdansızsın, kalpsizsin, uzaksın insanlıktan.

Sıkıntılar var iken derde derman olmazsan,
Her türlü problemi çözmek için dolmazsan,
Boynu bükük insanı mutlu, mesut kılmazsan,
Vicdansızsın, kalpsizsin, uzaksın insanlıktan.

Felaket karşısında titremezsen gönülden,
Çaba, gayret etmezsen çıkmak için müşkülden,
Kırılan gönülleri mahrum edersen gülden,
Vicdansızsın, kalpsizsin, uzaksın insanlıktan.

Yaralar sarmak için koşturmazsan gayretle,
Gelen felaketlere bakmıyorsan ibretle,
Çıkmak için huzura çırpınmazsan hasretle,
Vicdansızsın, kalpsizsin, uzaksın insanlıktan.

Acıyla yananlara dönüp bakmıyorsan sen,
Su diye inleyene hemen akmıyorsan sen,
Bir ucundan tutarak hiç yük çekmiyorsan sen,
Vicdansızsın, kalpsizsin, uzaksın insanlıktan.

Gönlünün deruninden göndermezsen bir dua,
Yüreğin merkezinden iletmezsen bir şua,
Açıkta kalanlara sağlamazsan bir yuva,
Vicdansızsın, kalpsizsin, uzaksın insanlıktan.
SALİH SEDAT ERSÖZ