Zeytin gözlü
Z eytin gözlerin karşılarken satırlarımı
E skiye dair ne varsa söküp içinden atarcasına Y alnızlığının kol gezdiği sayfalarıma düşüyor cemalin T ek parça ruhum ayakta duruşların son çırpınışlarını sergilerken İ nişin bittiği yer dediğim ruhani melek kanat takıyor adeta ve N ereden başlayacağımı nerede son vereceğimi bilmediğim G üzel günlerinin takvim yaprakları düşüyor üzerime Ö zlüyorum sanki yazmadığım vakitler zeytin gözlerini ve Z ifiri karanlığın bu kadar çok yakıştığı bir çift daha tanımıyorum L ütufsuz sokuluyorum belki senin istemediğin vakitler ama ! Ü rkek bakışlarında dal yerine satırlarıma tutunduğunu görüyorum ZEYTİNGÖZLÜ Uçuk’ÇA |