kara tireneski den evimizin önü mahallemizin şen sesi yetmiş yedi dağ öteden sireni duyulan uzun siyah tirenlerin yılan gibi kayıp yanaştığı bir istasyonumuz vardı ilmek ilmekti rayları gönlümüze örülen güzel hayatları sanki birbirine bağlardı ayrılığı hele bir sezsin hele bir hissetsin bir görsün gıkını çıkarmaz kara yılan bilir sanki demir halatlarına bir ayrılığın bağlanacağını anlar sanki koca istasyonda bir ayrılığın olduğunu sessizce yanaşır tek bir düdükte çalmaz istasyon görevlisi tek bir siren çalmaz makinist alır gider umutları kalkışında her zaman aynı hüzünlü ses rayları ıslatan göz yaşları öyle bir ağlatır ki o rayları öyle bir inletir ki yeri göğü yürek dayanmaz hasret dayatır gücünü can dayanmaz şimdi son sevda dan son sevgili den sonra çıktım karşına ayaklarım raylara sağlam basılı zincirlerle bağladım karşındayım al al beni de götür kara tiren sevdiklerimi nereye götürdüysen beni de götür...... beni de götür...... Uçuk.. |
son sevgili den sonra
çıktım karşına
ayaklarım raylara sağlam basılı
zincirlerle bağladım
karşındayım
al
al beni de götür kara tiren
sevdiklerimi
nereye götürdüysen
beni de götür......
beni de götür......
Trenler bana hep hüznü, vedaları hatırlatır. Umarım bir daha karşılaştığınız tren sevdiklerinizi götüren değilde getiren olur.
Yüreğinize kaleminize sağlık. sevgilreimle..
Yüreğine kalemine sağlık.