Konuşacak çok şey varken..
Susmayı seçiyorsa bir insan,
Artık o kadar bıkmıştır ki,
Yalanlardan, yanlancılara,
Doğruluk anlatmaktan..
Ve hiç saşırmıyordur bile artık,
Yapılanlara..
Olgunlaşmaksa bu..
Varsın öyle olsun..
Herkes karakterine uygun,
Yaşar bu hayatı..
Şerefsizlik yapmayı
Meziyet bilenlere,
Insan demek ne kadar doğru..
Kızmayı bile bıraktıysa,
Hakkını bile aramaz olmuşsa..
Bunun adı yorgunluktur..
Yorulmuşsa bir insan,
Yoranlara kolayca elveda demeyi,
Öğrenmiştir artık...
Yalnızlığın en güzel öğretisidir bu,
Herkes gider, geriye birtek sen kalırsın..
O yüzden bağlanmamayı da öğrenir insan
Zamanla, sevdanın yalan olduğunu da görür,
Aşk denilen kurmacanın,
Koskocaman bir aldatmaca olduğunu da..
Safça sevmelerin, çok ağır geldiğini kimilerine,
Güvenince keriz yerine koyulmanın,
Her şeyin farkında olsa da,
Sevdanın hakkını verip, hoş görmenin,
Sineye çekmeyi yapılan hataları,
Sabır etmenin,tahamül etmenin,
Sırf sevdin diye,
Vazgeçmemekte ısrar edişin,
Çektiğin acıların,
Sana hiçbir fayadası yoktur,
Gönül kırgınlığından başka..
Sorarlar bir de ! Neden yalnızsın diye ? ..
Kusur ararlar, sende..
Bilmezler ki, yaralıdır yüreğin..
Yaralayan öyle derin yaralamıştır ki,
Katletmiştir, sende ki sevda inancını..
Bilmezler ki, ha deyince sevmez gönül,
Birtek senle bitmez,
Iki kişiliktir sevda,
Diğer yarını bulamadığında,
Kader onu karşına çıkarmadığında,
Senin elinden bir şey gelmez..
Yalnızlığı tercih edersin,
En çok yalnızlığını seversin artık,
Önerirler birilerini,
Tanışırsın elbet birileri ile..
Hepsi yavan, hepsi yalan gelir sana..
Doğru insan karşına çıkmadıkça..
Oysa güvenmek istersin korkusuzca,
Sorgusuzca, ama bir türlü olmaz,
Bu kadar sahtekarın elinde,
Oyuncak edilen sevgi,
Harcanır gider işte,
Hiç uğruna..
Yalnızlığı tercih ediyorsa bir insan..
Aşka olan inancını çoktan kaybetmiştir..
O yüzden artık umurunda bile olmaz,
Dünyanın en yakışıklısı, en güzeli, zengini,
Makam mevki sahibi dahi olsa,
Insan yanına bakar sadece,
Güven verebiliyor mu ?
Güvenini sağlıyor mu ?
Söylediği ile yaptıkları bir mi ?
Boş gönül aldatmacalarına,
Harcayacak zamanı da,
Heveside yoktur çünkü..
Çıkar peşinde koşan,
Düzenbaz kalabalıklardan,
Sıyrıldığında,
Geriye sadece sen ve yalnızlığın kalır,
Ve yalnızlığın ile mutlu olmayı da,
Öğretir bu hayat sana..
Şiir: Gönül Cesli