kuşları korkutmayalımgönülsüz yazdığım şiirin tutkusu yok bana bir şey vadetmiyor ki okunsun alışkanlık belki yüzüm eskidikçe bir anlam veremiyorum kendime gelince bank boş ağacın kuru gölgesindeyim cadde dolu yolun sonu yok sağa sola bakıyorum orda değiller orda kimse yok bana kimse gelmedi birazdan kalkıp gideceğim gölgeye inat şehirler hep böyledir mermere benzerler nereye gitsen sıkışıp kalırsın durum kritik cep yoksul çıkıp gideceğim bu şehirden akımla bin yaşayacağım bolca su bolca rüzgar ve güneş yurdunda bir ev yapacağım dere kenarında ve diyeceğim ki hey insanlar gelirseniz şayet buraya deremi kirletmeyin, kuşları korkutmayın anılar mezarlığında bir yerim olacak ne bir gürültü nede bir ses duyulacak asla istemiyorum mezarımın üstünde mermer başıma dereden bir taş koyun yeter m.y. |