KALMADIN MI
KALMADIN MI
Ey gönül sen aşka yanmadın mı İki masum bakışa kanmadın mı Kötü düşün hayra yormadın mı Şimdi sadece resimlerde kalmadın mı Şu sıralar adın sazımda mahrur bir beste Sesin duyarım kokun ile esen yelde Görürüm seni şimdi hayalde düşte Kanıyor aşka gönül bu işte... Gönül yaramı eşipte dünde kalmadın mı Kendimedir sana değil İsyanım Aşkına yansada sol yanım... Yine döner Sensizliğe yanarım Yanarımda öksüz sevdama savrulur küllerim Küllerimi sensizliğin ile savurup... Ayrılığa iz bırakıp vuslatımda sen kalmadın mı Bir gece yarısı düştü gönül sevdaya Ne düşe boyun eğdi nede umuda Dert ortağı oldu üç beş damla yaşa Şerif’im kolay mı ermek murada Bazen göz yaşı,bazende sarılmak mı aşk murada Muradı mı ateşe atıp dumanı sen kalmadın mı |