ATEŞ BÖCEKLERİ
ATEŞ BÖCEKLERİ
Yusuf Yılmaz Gülünce gözlerinin içi gülerdi. Vatanını canından çok severdi. Askere gitti Bir daha dönmedi. Karanlık bir geceydi Gözleri hala o yoldaydı Yürüyordu. Ateş böcekleri yanıp yanıp sönüyordu. Yıldızlar o kadar uzaklardaydı ki Onlara ulaşmak mümkün değildi. Fakat ateş böcekleri yavrusunun hasret ateşini Taşıyor gibiydi. Bayramlarda şehitler için meşaleler yakılıyordu Ateş böcekleri de benim meşalemi taşıyordu! Uzaklardan sesini duyar gibiydim Gitme kal diyordu. Ateş böcekleri etrafımı sardı Yıldızlara yıldızlar eklendi, Sayamıyordum. Sonra ne olduysa birden bire Ateş böcekleri yok olmuş, Işıklar sönmüştü... |