Hasret gönül
Hasret gönül
yakmış ateşini oturmuş başa kendi alevine olmuş temaşa yanıp yakılma ne bu hiddet gönül köz köz ciğerimi kavurmaya mı gülün nazıdır bülbülü öldüren hiç gördün mü sevdiğini güldüren budur aşk sevdada ki kudret gönül bende dizim çöküp yalvarmaya mı esti sevda gönül dağı kar duman kime varsam yar elinden el aman gözlerim yaz bahara hasret gönül közdeyim külümü savurmaya mı çöl karaahmet kumdan kalelerin yağmur vurdukça çamurda ellerin sevda değil yüreğime dert gönül naçar halim elle duyurmaya mı Ahmet Coşkun |
Beğenerek okudum yine mükemmel bir şiir olmuş kutlarım
Selamlar saygılar