Beni kendine sor
Beni kendine sor
zulamda kurşunlamış bir yürek heybemde derviş azığı göğünü kaybetmiş kuş misali ötmekteyim benim benden haberim mi var güneş dağlardan aşalı gölgende bir gün daha doğmadı üstüme belki de ben güne hiç uyanmadım karanlık gece dağların doruklarında bekledim eteklerine serildim yıldız falı tutarak ay’a sığınıp yar beni kendine sorar ne gezer divanem çöllerde bulutları salmış peşime yağmurlarımda yıkansın diye sahra serabıma gönül koymuş Ahmet Coşkun |
Kutlarım değerli kalemini ve eserini
Gönlüne, ömrüne bereket
Sağlıcakla