HİÇ MAVİ ÜVEYİKLER KONMAMIŞTI DALLARIMA
Akşamın bir yerindeyim, anılar okyanusunda
Sen geldin buraya, bahar geldi birtanem. Güller senin için açtı, kokularını saçtı Menekşe, gül, leylak aşk ile sanki Sen geldin baharla, güllerle aşkla... Sonra değişti gidişinle renkler ve zamanlar Şimdi hüzün dolu yalnızlığımı yazıyor Kalbim, kalemim büyüdükçe büyüyor Dinmeyen yağmurlarım. Hep acı dolu şarkılar dinliyor uğuldayan kulaklarım... Ayrılığın resmini çiziyorum her baktığım köşeye Hep aynı şarkıyı mırıldanıyor yağmurlar. İçimde bin yıllık acılar otağ kurmuşlar Daha doymamışken baharlara ben... Hazan rengi ayrılıklar girdi aramıza Gel yaşayalım baharları içimizdeki sevilerle... Kim demiş ki ; senli güllerim siyah diye Böyle hayat doluyken mavi güller. Birer soluk gibi iniyor yıldızlar Zaman duruyor daldığımda gözlerine Gecenin mor çiçekli göklerinde İşte gözlerin daha bir aşk ile bakıyor Yüreğimin ta içine... Hep böylemiydi baktığım aynalar Mas maviliğini göremiyorum bu denli Kim demiş hep yaş var gözlerimde Gecenin ortasında sesindi can veren bak Gözlerimde açtırdı yağmur sonrası renkleri... Oysa hiç sabah olmamıştı benim dünyamda Hiç mavi üveyikler konmamıştı dallarıma Nasılda gözlerine dalmışken gözlerim Cennetler dünyama mı gelmiş dersin Böyle açmışken mas mavi güller... Aygün Deniz 8. Haziran.2021 |
Bazen de...
Mas mavi üveyikler konar dallarına.
Mutluluk bu olsa gerek.
Duygular sel olmuş
Satırlara dolmuş.
Kutluyorum...
Saygılar...