Son Perde
Anılar bazen yaya bazen de koşarak
gelir gider aklımıza bazen yüreğimizi kanatır geçer bazen de mutluluktan el alıp bizi sevda kılıcıyla ortadan biçer... Sokaklarda top teperdik Cemillere, Alpaslanlara, Sabri Dino’lara bakarak... Kabiliyet olsaydı zaten kaparlardı bizi de ya da oyuncu olsaydık oynardık belki eski bir dizide... Yine de oynuyoruz ilk perdesi altmış küsur yıl önce açılmış hayat sahnesinde kapalı gişe filan değil ha herkese açık kimin ne nasibi varsa alıp gidecek yönetmen gel bakalım dediğinde perde sona erecek... Sonrası... yeter ki alkışlar olmasın el açıp da bir dua kısacık bir Allah razı olsun yeter de artar bile kimseler düşürmesin dile... |
Talkini verdikten sonra hoca