Acı
Acıdı biliyorum yüreği vakitsizdi bu ölüm
Yorulmuştu kısık bir sesti içindeki özlem. Anladı evet anlamsızdı tüm arayışları Oşehirin kıyısında akan nehirde yıkandı umutları Hiçbir güneş kurutamadı bu ıslaklıgını. Biliyordu toprak herşeyi örterdi Günahları ve yalanları saklardı toprak, Masumca bakıştığı hayatla hiç sevişmemişti yüreği. Ah o hiçbir yere ait olmama duygusu yokmu Fahişe kadınlar gibi yorgun ve kimsesiz Hani gül ağacından kovulmuş kırmızı bir renkti o Belki böyle anlamlanırdı tüm sakladığımız günahlarımız. Sırrımız konuşamadıklarımızda gizli biliyorum Anlatılmayan hikayelerde gizli . Ve ölümleri gecenin karanlığında bizi bekleyen Işıkları sönerken sakladığın umut ırakta bir yıldız gibi gizlenen . |