AMA MİHMAN AMA SIRILSIKLAM
aynı yolu yürürken
aynı kubbenin altında kavuşamadı ellerimiz çünkü dayanamazdım ellerini tutmaya bu yüzden hep çekinirdim gözlerine uzun uza diye bakmaya sen ne kadar efsun olsan da ben o kadar yoksundum şimdi sensiz izbelerde senli yağmurlarla ıslanıyorum ama mihman ama sırılsıklam yokluğun cirit attığı müddetçe varlığın beni yok etmeye yeter sen git yokluğunu yanımda bırak daha yapayalnız daha apansız ve daha da kifayetsiz |
Kalemine sağlık kutlarım şair kardeşim