Sen bu şiiri okuduğunda ,

fırtınanın uzak diyarlarına gidecek bu yürek
Sıradan bir veda diyeceksin belkide
Dağların çığ düştüğü yerlerde gezeceğim
Çığlık çığlık yükselecek sana haykırışlarım
Bir parçam kopacak belkide
Sıradan bir kaya düştü diyeceksin
En hırçın dalgalarda yüzeceğim
Alabora olup sahile vuracağım
Gelgitler yaşayacaksın

Sen bu satırları okuduğunda ben
Yüreğimi parçalayıp
eski bir bavul içinde
kimsesizler mezarlığına
bırakmış olacağım ..
Sende eskiden kalan maziler
diye bakmayacaksın bile sıradan
eski bir çöplük diyeceksin

Keşke yerlere düşen parçalanmış sevginin kırıntılarına basmasaydın
Çok ağladı hatıralar,

Ezilip duran bir ah geçti gönlümden,
Ayrılığın hatırına sustu bütün kelâmlar
Düşler artık atlamıyor yastığımdan,
Kokusu gitmiş hayallerimin,

şimdi beyaz bir güvercin eşliğinde gidiyorum,
Yanima aldım küskün çiçeklerimi
Çığ altında kaybettiğim yüreğimi
Yolcu yolunda gerek

Belki merak edersin
Kimsesizler otobüsünün son kaçak yolcusuyum,
Son durağı olmayan bir
yeşil vadi bulana kadar uzayacak bu sevdanin yolculuğu
’taki
Beyaz bir umut görene dek..

Sessiz bir çığlık duyduğunda yeşil vadinin haykırışını dinle bir meltemle buse
konduracağım yanağına sıradan bir rüzgar esdi geçti diyeceksin..

üzülmedim.ki sende üzülme ilk ayriligi olmayacak bu sevdanın
belki beyaz düşlerimin içinde sevinç çığlıkları kavuşturur

Belkide kışın kar olup düşersin tekrar yüreğime ..
Buz tutmadan önce gelmeni dilerim







Ayşe Caniberk
Gümüş kalpler