Fesattı kardeşleri, Yusuf’u kurt yemedi,
Yusuf, su kuyusuna; Mecnun, çöle atıldı.
Yüreği yanan Mecnun, asla “yandım” demedi,
Sanki ferahlık veren serin yele atıldı.

Yakub ağlayıp durdu, âmâ oldu gözleri
Yürekleri dağladı ağıtları, sözleri,
Taş kalpli oğulların kızarmadı yüzleri,
Kalbin kötülükleri, yalnız dile atıldı.

Nice firavun çıktı, ölümsüzdür sanılan,
Dünya dönüp durdukça lanet ile anılan,
Zulümden medet uman ve daima yanılan,
Bir mucize olarak, Musa Nil’e atıldı.

İbrahim’in eliyle bütün putlar kırıldı,
Nemrut’un emri ile mancınıklar kuruldu,
Ateş serin davrandı, İbrahim’de kurtuldu,
Güller arasında ki saklı göle atıldı.

Hikmeti anlamaktan aciz kalalı kullar,
Birer, birer kapandı, insana çoğu yollar,
Umutlar boşa çıktı, kırıldı bütün dallar,
Kalp gözü kapananlar, gidip sele atıldı.

Kuruyunca yapraklar, sarı gazele döner,
Her şey ortadan kalkar; ebet, ezele döner,
Çirkinlikler yok olur, dünya güzele döner,
Bülbül ahu zar edip, gonca güle atıldı.


Sabri Koca

................ tebriklerimle .............

Kerbela’da avazlar, dayandı ulu arş’a,
İmam sesi kısılır,ulaşmaz hakka haşa,
Ümmet ikbâl derdine,acısı dağa, taşa,
Müslüman’ın emeği,çıkmaz yola atıldı...........Nurettin GÜLBEY