Hani bana kız kulesinin elini tutturacaktın,
Hani bütün dertlerimi bir anda unutturacaktın
Ey saçı sakalı ağarmış istanbul
Kumkapı kadar anason kokuyorum bu gece
Ve senin bütün sokaklarının dilinde nihavent besteli ıslıklar
Tesadüfen selamlaştığım martılar,
Düşman ediyor bana sürekli denizi
Bilemiyorum hangi çıkmazında vursam,
Seni mütemadiyen düşündüren düşüncelerimi
Kapı isimliklerinde çaresiz bir aşkın parmak izi

Mevsim kaç renk gülümsese de
Yağmurlar bildiği tonda yağarmış
Cemreler düşlerimize düştüğü vakit,
Yedi tepede rengarenk gökkuşağının
Kulağına gözyaşlarımı fısıldayıp
Hani bildiğim bütün küfürleri ikna edip unutturacaktın

İçin acır mı senin de,
Gözlerimin kan çanağını deniz sanıp,
Kanat çırpan martıları seyrettiğinde
Oysa üşümesin diye yalpalayan,
Her kaldırımın üstünü yıldızlar ile örtecektim
Oysa ben dalgaların yalnızlığına dayayıp sırtımı,
Bir içimlik deniz kokusu sarıp,
Kız kulesini cigerlerinden öksürtecektim

Tutamayacağın sözler verip bir daha çağırma beni
Yanağında tedirgin gecelerden kalma pembelikler
Peşine düşeceğim hangi güzelliğin varsa,
Akşamdan kalma kelimelerle küfrediyor
Saçlarından tutmak istiyorum boğazı,
Martı kanatlarının beyazlığı ile yüzleştirmek istiyorum
Sonra gönlüme danışıyorken öfkelerim,
Gönlüm her şeyini hala sana danışıyor

Ey kokulu mumları yatsıya kadar bile  yanamayan istanbul
Hangi yalanların ile ceketini omzuna attıracaksın kız kulesinin
Hangi şarkılar eşliğinde sevdireceksin
Benim anadolu kokan bozlaklar düşer dilime
Yağmurlar canhıraş martı çığlıklarıyla sohbetteyken herşeyden habersiz
Son kez boynumu bükerek yüz eğiyorum sana
Bana günahsızmışsın gibi bakma bir daha
Kararını ver artık,
Ya saçlarının kokusunu içimde saklayayım,
Ya da her yalanına inanıp ölümüne koynunda uyuklayayım

uytun .....