“Kardelen sen incisin, gönlümün sevincisin”
***
Karçiçeğim Kardelen, benim ümit ışığım
Kardelen sevdiğimsin, yalnız sana aşığım
Karanlık geceleri aydınlatan ferimsin
Kalem kalem şiirde, sen ki ilham perimsin
***
Arıyorum her yerde seni ümitsiz halde
Attığım bunca adım ulaşmıyor herhalde
Alışmak, sevmekten zor yokluğun büyük kayıp
Adını anıyorum, her zaman sayıklayıp…
***
Reva mı, böyle hayat senden yoksun Kardelen
Razı olma bahtına, bitmesin mücadelen?
Rıza göster bu aşka, sürsün hep ömür boyu
Rehber edip gönlümü, yaşat senli duyguyu
***
Divane miyim, neyim? Belki mecnunum çölde
Döne döne yanmışım enkazım kalmış külde
Darmadağınım artık külümden aşk doğar mı?
Dünyam kararmış, söyle aşk hüznümü boğar mı?
***
Engelleri aşarsan vuslat bizi bekliyor
Elimde değil sensiz kalbim her gün tekliyor
Esaret altındayım sevdana tutsak kalmış
Ellerimden tut çıkar kader mi, seni çalmış
***
Leyla sanmayın onu, Kardelen’dir yücede
Lütuftur sevgi için aranan bir ecede
Lale ile sümbülde güzel bir çiçek ama
Laftan ibaret değil Kardelen gerçek ama
***
Eksikliği nükseder dolmayınca o yeri
Ebediyen hasretim sanki ezelden beri
Esrik duygular ile esiyor yeller gibi
Estikçe efkârlıyım, sorma nedir sebebi
***
Nafile bunca çaba artık bunca telaşım
Ne yapsam sana dair bir hüsrandır uğraşım
Neylerim ben Kardelen hakikatsiz hülyayı
Neylerim ben Kardelen kâbus dolu rüyayı
12. 05. 2021/ vefa arayan…