Distopyalar Güzeldir
Kandırdığın geçmişini, göz süzdüğün geleceğe
İnandığın kitapları, kirli sepetine Yıpranmış ruhunu, elektrikli sandalyeye Ağrıyan başını, bir dal sigaraya Toprak altında ki fazlalıkları, bir kaç duaya emanet ettin Empresyonist hayaller kurdum şizofrenik hallerimde Sen ise korktun terleyen düşlerimden düşmekten Onların heyecanlarından, seni boğmalarından, yok olmaktan... Mefisto’ya inanan yok olur mu hiç? Örnek almalı Faust’u, onun cesaretini, satılmış ruhunu Kürtaj bir gelecek seni bekliyor Daha ne duruyorsun aç kollarını ve sar sarmala İnilti/siz geçecek gerdek gecelerini |