Hüzün’’İnsanın kaderi insandır diyordu birileri.. baksam uzun uzun alnımı dayadığım küflü duvarlara hüznü görüyorum içim üryan dışım cehennemin öbür adı ve izim .. o’mu bak yağmura susamış ayaklarım...’’ .. ölümle yaşamak arasında uğruna bitesiye savaşmaktı içimdeki bu çığlık acının ormanında hiç olmamış hiç yaşamamış gibi soyumu bile bilmeden kavmimi inkar ederek genzimdeki vahayı yaka yaka ardıma bakmadan gitmek.. .. aslında yaşamak kederince derdi birisi ellerimde zeytin dalları kınından çıkmayan sabır gibi direnerek belki yolculukları düşleyerek ah! ah yetmedi avuçlarıma tüneyen kuşların umudu yudumlarken göğsüme batan alaz ağrıları ah bitmedi ayaklarıma değen toprağın moloz zelzelesi şimdi gölgelensin sesimi kaybeden gece ecelin kıyısında haramiler hüküm giydirsin varsın sarmaşıklar sarsın nasılsa kuşlar azalıyor ne varsa küfre dönüyor dilimde ve soluk soluğa vuruluyor kelimeler.. .. unutma ’’daha elveda demedim sana’’ ... |
Tıpkı bunun gibi.
Yüreğinize sağlık.
Tebrikler...