kelimeler...14
hayat sandığı yolda
zorunlu kafesinde bekleyen kız cocuğu ellerimi sana uzattım yüzünü döndün bana önce gözlerin baktı sonra aynıydı ruhun farklı bedenlerde kaçmadın sana yaklaştım adım adım sonra alıştın omzumda uyuyakalmıştın ve güneş doğdu yine sen uyandın koptun, uçtun, kaçtın benden tutamadım... |