kelimeler...21
ellerimi hızla sürtüyorum birbirine ve
ısınıp yokoluyor dokunmaya heveslerim... aynamı istemeden kırdım içimi rahatlatmasa da bunu söylemek; lanet benim lanetim... ben, bana, beni görememek, bilememek gazı varken yanmayan çakmak misali... umarım fırlatıp atılmadan bir köşeye zamanla ve kendi kendime buharlaşıp biterim... |
çok da zor değil kırık aynadan daracık yüzümüzü bizzat kestirebilmek..
AMA YOK OLAN ELLERİNİ BİR DAHA NASIL GERİ GETİRECEKSİN BİLEMEM..HEVESLERİNİN DOKUNMAK OLDUĞU BU ŞİİRİN DAHA EN BAŞINDA NEDEN ELLERİ YOK ETTİN Kİ...
GÜZEL ŞİİRDİ..
AMA DAHA SAKİNCE YAZILANI NEDEN OLMASIN Kİ...
TEBRİKLER