kelimeler 26
duvarlar nemliymiş cesedi bulunduğunda
istediği hiçbiryere varamamış kelimeleri dünya demiş en çok, nasıl olmuştu da bu kadar kötü evrilmişti... vucudunda yokmuş hiçbir parmak izi, yalnızca bir doğum lekesi ana rahminden çıkarılırken o da karşı gelirken hayatta olmaya... "ben de peşinden gidiyorum, haberiniz olsun, dalgalarda izini arıyorum, rüzgarda soluğunu, korkmuştur herhalde o da diye açmıyorum perdeleri karanlığa alışıyorum siren sesleri duyuyorum nedense hep, girişinde, gelişmesinde, sonucunda hayatın açmışım kapamışım farketmiyor artık saydam gözkapaklarım" son satırlarını kanıyla yazmış duvarlarına duvarları nemliymiş cesedi bulunduğunda... |
tebrik ederim
kalemin daim olsun