ÖZLEM...Küçük kayık, dalgalarda savrulmuş, Yalpalıyor...Yalpalıyor enginde... Kaybolmuş kürekleri sularda... Çırpınıyor kıyıya ulaşmak için, Yorgun elleri, öyle çâresiz... Ufuklara dalıp gider gözleri, Bir türlü bitmiyor özlemi... Umudu bir cankurtaran simidi... Kıyıda tutunacak bir çengel... Belki tutan oluverir ipini... Martıların kahkahası ürpertir, Korkutur göklerdeki kara bulutlar... Parçalanır, uzaklaşır umutlar... Özlem...Özlem...Uzar da gider, Gözlerinde yaşlar bir sulusepken, Umutları sularda kaybolup gider... Akşam çöktükçe içini kaplar bir sızı, Bahtının siyahı göğe akseder, Yüreğinde, sıcacık, bir isim durur, Kalbinin her atışında derinden vurur... Hâlenur Kor |