Bu Senin Şiirin !
Ne çok sevinen olmuştur, sen dünyaya gelirken.
Kaderinde ne var ne yok, hiç birisi bilmeden. Çocukluğun ve gençliğin, gerilerde kalırken Dağılırlar etrafından, bir gözyaşı silmeden. Umurlarında olmazsın, biraz zaman geçince. Herkes kendi kafasına, uygun dostlar seçince. Hakikatler bir gün gelip, gözlerini açınca. Kiriş kopar ok kırılır, menzilini bulmadan. Kavrulmayı öğrenirsin, kendi yanık yağında. Umutların buzul olur, ufuktaki dağında. Bülbülleri çoktan geçtim, tek kuş ötmez bağında. Öze döner irkilirsin, son gülün de solmadan. Roman falan olmaz senin hayatın hiç bir zaman. Hasat kalkan harmanlardan, sana kalan sap-saman. Yine de hiç bir zaman, kimseye deme aman. Başın öne eğilmesin, ömür çilen dolmadan. (Onuncuköylü) |