Bir yastıkta kocayın !
Bir yastıkta kocardı, evlenenler eskiden.
Ta ki çıkana kadar, mel’un küstüm yastığı. Elbiseler yerine, dert iniyor askıdan. İnliyor yer çaresiz, eşlerin her bastığı. Yastık deyip geçmeyin, bir kutsiyeti vardı. Eşler ona baş koyup, çatlakları sıvardı. O yastık ki yatınca, tüm dertleri savardı . Görülmezdi eşlerin, selam sabah kestiği. Dert hep vardır dünyada, eskiden de çok idi. Nene dedelerimiz, fakir ama tok idi. Bir yorgan ve yastiktan başka şeyi yok idi. O yastıktı onların, dert ortağı, desteği. Aynı yatakta ayrı yastıklarda yattıkça. Baş başa yaslanmayıp, kalpler ayrı attıkça. Huzur gittiği yerden, bize sitem ettikçe. Görülmez gönüllerde bahar yeli estiği. (Onuncuköylü) |