Sol kafesime hapsedilmiş kuşlar
Nerden çıktı bu sebepsizce yüreğime yerleşen sızı
Olur olmadık vakitlerde uğruyor ve aşk’ı yarasından kavratıyor Unutturmuyor yaşadığım bunca damarları şişmiş yılları Mütemadiyen ruhen çok olmuş yaşlanalı Şimdi çıkıp gitse ömür benden Beklediğim bunca azap el çeker mi üstümden Renk körlüğüm yine baharı seçtiremez mi Sahi hangi kıvamda oluyordu yeşil Kusursuz değil mevsimler Takvimlerden kopan zaman Havvadan beridir yazılan günahlarım Çivisi artık olmayan dünya Küçük dalgalar halinde daireler çizerek oynuyorum sahnemde ki yalnızlığı Duyulmayan sesim dipsiz bir kuyu sayfalarıma düşen Yağmur bu kadar mı anlamsız oluyormuş gözlerimde ki çöle Sol kafesime hapsedilmiş kuşların göğü kurumuş mu |