Kan Kırmızı Şiir
Çınarım da çakılı hançer
Hafızamda bir güz sancısı Bütün yapraklarımı sarartan Köküme ayran suyu döken Son sözleriydi Şiir yakıyordu ela gözlü şairem Gözlerime bakarak Her kıta bir Atatürk orman çiftliği Altında ki nakaratlar çam çırası Mazinin çerçevesi islendi duvarda Hem ben hem Ankara Hemde masa yanıyordu Kırılan bardaklardan sızan Eymir gölü kanıyordu Çiçek açmaya çalışan Yüzünden başka Yan masada Baykuşlar ağıt yakıyor Kediler ağlıyordu Küllerinden öpülürken bu kızıl şiir Dudakta horoz şekerinin kırıkları Damakta kızılcık şerbeti tadı Beni yakan şiirler biraz turuncudur Ama senin ki hala kan kırmızı |