BİR BAK

Konmak mı istiyorsun kanat çırparak?
Dolu dizgin koşabilmek mi istiyorsun?
Önüne serilmişse yüksek bir dağ,
Dön o dağı, kendin mi yaptın, bir bak.

İstersin, olmaz; bir pranga gibi bağlar,
Koşturmaz seni bir çocuk özgürlüğünde.
Tutsak hissedersen kendini mahpusta,
Dön o mahpusu, kendin mi yaptın, bir bak.

Çok şey isteme, yük olur, yolda yorar,
Kuyu olur, birileri seni Yusuf sanar.
Yusuf a.s gibi kendini mertebeli sanma,
Dön o kuyuyu, kendin mi kazdın, bir bak.

Haset, hasret kelimesinin başlangıcıdır,
Biri ahiret yangınına götürür insanı,
Birisi ahiretin sahibine kavuşturur insanı.
Dön, hangi hasreti kendine seçtin, bir bak.





BU KISIM BASKA BİR ŞİİR

Büyüdükçe Hayallerim Küçüldü

Büyüdükçe ben, hayallerim küçüldü,
Hiç görmek istemezdim dağın ardını.
Korkuyordum sonu görmekten,
Korkuyordum hayallerimin bitmesinden.
Seni hep o aşılmazın ardında sanırdım,
Hayallerimle kendime avunurdum.
Korkuyordum aşılmazı aşmaktan,
Ya yoksan, o aşılmazın ardında?
Bir sürgüne düşmüş gibiyim,
Kapattım kalbimin kapısını başkalarına.
Belki - Belki - Belki diye geçti günler,
Sensiz çaresizliği görmek istemiyorum,
Ben kaybetme korkularımı büyütüyorum,
Yüreğimin bağında.

---

Teknik Yazılar ve Yaşamın Kalbi

Ne oldu sanki onca teknik yazılar?
Çok mu önemli? Tabii ki önemi vardır.
İşler ve meşguliyetler, varlık süsü,
Hepsi birer meşgale ve sorumluluk.
Tüm işlerin ve meşgale dünyasının kalbi olmalı,
Ya da kalp ile dokunulmalı.
Yeniden, yeterince sevilmeli.
Kırlar ve bağların olmayabilir,
Bir saksıdaki toprağı severek yetinelim,
Bir çiçek ekilecek kadar az olsa da.