Gece gündüz dolaştım geçtiğin sokakları,
Sağa sola baktın da, izimden tanımadın.
Zaman su gibi aktı, ağarttık şakakları,
Bir ümitle bekledim, yüzümden tanımadın.

Gezdim viraneleri, önce meczup sandılar,
Aynı derde düşenler benim gibi yandılar,
Aşk badesi sunuldu; içip, içip kandılar,
Heyecandan titredim, sözümden tanımadın.

Nasıl sevebilmişim böylesi hayırsızı,
O kadar çok bekledim sen gibi vefasızı,
Etrafında döndükçe, dizime indi sızı,
Yollarını gözledim, gözümden tanımadın.

Ellerim paramparça, ayaklarım yorgundu,
Rüzgâr çoktan dinmişti, nehir bile durgundu,
Beni sorarsan eğer; yediğim son vurgundu,
İçten içe yandım da, közümden tanımadın.

Zarar gelmesin diye kirpiğine, kaşına,
Kendimi siper ettim düşmanların taşına,
Dizimi yastık yaptım yorgun düşen başına,
Uykudan uyanınca, dizimden tanımadın.

Sana müptela dilim ismini hecelerdi,
Sahipsiz duygularım koynunda gecelerdi,
Senin gönlünden geçen daima yücelerdi,
Demek ki unutuldum, özümden tanımadın.


Sabri Koca