Anadolu
Başaklar boy atmış, benzi sararmış
Sunmuş cömertliğin engin tarlalar Toprağın bağrında ne de hoş durmuş Üzüme tomurcuk kabartmış bağlar Nasırlı ellerle çabalar durur Kıyında köşende, köylü çocuklar Her anı güzel bir beste uydurur Boyandıkça kızıl kana ufuklar… Dünyadan haberi hiç yokmuş gibi Bütün saflığıyla döner bir çoban Akşam olup yere inince sini Günün yorgunluğu son bulur o an Gönlü nadastadır, sevmekten yana Kıraçlarda yanık bir endam arar Karşı koyaraktan kirli zamana Aşkta bile en rast bir makam arar… Tabiatın aksi yüzüne vurur Gönlüne geleni aklı çemkirmez Ekin toplar, rüzgâr olur savurur Yalan hile bilmez, dolap çevirmez Mazisi şan dolu, atisi ümit Kimsesize kimse, sahipsize el Nizamı alem der, öder çok bedel Ama vatanına sevdası en üst… |