Zeban'i hâl
ZƏBAN-İ HÂL
(zəban=dil) Mən səni sevmiştim bir qara yazda Təndirin başında, un-qabağında Sən də getdin məni qoydun ayazda İndi Mən qalmışam don qabağında Bir gün gələr mənim qədrim Bilərsən Bəlkə o gün mənə canda deyərsən Kim bilir bəlkədə peşman olarsan Xəzən vaxdı ömrün son sabağında Rahim in ömrünə balta çalıbsan İndi özün bi-kəs na-çar qalıbsan Sən mənim gözümdə çoxdan ölübsən Yasını tuturam könül bağında rahim’i |