Vefa, ilçe ismi oldu olalı,
Yemek yenir oldu, gazoz, kolalı,
Çehreler maskeli, boya, cilalı,
Şu gönülde vefa, dil de koyamam.

Hece hece yazar, koyamam nokta,
Leke aramazım, bembeyaz akta,
Eğrilik yaydadır, arama okta,
Kusur ise bende, el de koyamam.

Ne ekerse insan, onu biçermiş,
Yaptığı köprüden dar da geçermiş,
Bazen de şerbeti acı içermiş,
Acı yüreğimde, bal da koyamam.

Ne çok sevilir de kendi bilemez,
Mutluluğa içten, candan gülemez,
Yanar kavrulur da murat alamaz,
Gönlün sevdiğini yol da koyamam.

Zor zamana geldi şimdi günümüz,
Ne payitaht kaldı, ne de ünümüz,
Mevla’ya yöneldi, gayrı yönümüz,
Kâbe, gönlümdedir, çöl de koyamam.

Ozan Baki der ki bükülü beller,
Ne yönden esiyor, önceki yeller,
Zaten küs çiçekler, açmıyor güller,
Çıkmamış canımı sal da koyamam.

28321 Mümin Üstün