Önce "İkra" dedi yüce yaratan,
Cebrail, Resule oldu öğretmen,
Kalemi söyletti aklı donatan,
İnsan yüreğine doldu öğretmen.

O her şeyi bilir, evren yaratan,
Yaratan bilmezse olmaz öğreten,
Gaip Covit ile yer gök titreten,
Milyarları derse saldı öğretmen.

İnsanlık bilgiyi gidip çalmadı,
Bir dağ kenarında bulup almadı,
Hala bedel öder çile dolmadı,
Derdimize çare buldu öğretmen.

Defter, kalem neydi, öğretti bize,
Elimizden tutup çıkardı düze,
Söz dinletir olduk demir öküze,
Kocaman dağları deldi öğretmen.

Öğretmen sözünü destursuz demez,
Bu aktır, bu kara ayrımı gütmez,
Gelecek nesline ihanet etmez,
Yuvadan öğüdü aldı öğretmen.

Her acı, her sancı su ile dinmez,
Zehir’e bal bile katmakla yenmez,
Her öğretene öğretmen denmez,
Yokuşlardan düze geldi öğretmen.

Başöğretmen Atam yazdı eliyle,
Her harfi söyledi bir bir diliyle,
Herkese ulaştı sevgi yeliyle,
Tatlı tebessümle güldü öğretmen.

Kilimler eskidi iki diziyle,
Karanlık yırtıldı kalem iziyle,
Yeni çağ açıldı bir çift sözüyle,
Bataklık içinde güldü öğretmen.

Ömer olmak tektir ilim bilene,
Mümin olmak derttir bilip gelene,
Meş’aleyi verip titrek eline,
Çaresize bir yol oldu öğretmen.

Bir tas kavurgayı güp ettirmişim,
Bunca güzel dosta söz yettirmişim,
Her kelamıma da bal kattırmışım,
Gönülden ikramı buldu öğretmen.

Baki, "İkra" ile başladı söze,
Öğretmen dostlarla geldi göz göze,
İlim irfan ile bakmadan toza,
Bilinmezlere güç oldu öğretmen.

291120 Mümin Üstün