tutun harflerimden// . . . bir deri, bir kemik kalmış inancım ölüyorum acımdan sudan, sebepten ıslak bir açlığım bir şiirlik canım kaldı tutun harflerimden ölene dek o y s a tek inancım, tek ihtiyacım tasvirsiz kalabalığındı, yalnızlığım değil, değil sevgili... . . . // ilhanaşıcımartikibinyirmibir |
Şiirdeki susuzluktan, açlıktan sevgilinin tasvir kalabalığından belli olmuyor mu zaten..
Ne kadar kostüm/ne kadar i mge varsa hep onun reeldeki yokluğuna bahşediliyor..
Bir dost bir kardeş olarak,
Tutuverdim ben de.
Ölmek yok, şiire devam.