Öğleye Kadar Güleyim
Aydınlık duyguları
Mişli geçmiş ağıtlarla kararan Düşlerindeki loşluğu Gecesinin yarım ayından ödünç alan Pencere perdeleri tutsak Kapısı kilitli bir yüreğim Şafaktan içime adımlıyor şimdi Güneşin ışıkları Dayanmaz yüreğim Zincire vurulmuş perdelerin hürriyetine Camların buğusuna kazınan adının hançerine Tenekede ki paslı sardunyanın çiçeksizliğine Duvarda çırpınan Güvercin resminin kanatlı bıçağına Nal gibi kızaran anıların Etimi dağlamasına Dayanmaz yüreğim Beyaz masa örtüsünde ki siyah sözlerinin lekesine Duvarda nadasa bırakılan sazın dikenli tellerine Kilim desenli hüzünlerin üstüne bağdaş kuran acıların ayağa kalkmasına Cerede basılı asık suratımı Buz tutturan ayrılığın birden erimesine Dayanmaz doğuşuna yüreğim Tamda içime sinmişken karanlık Ama olsun kapımı açtım Çıkar ayakkabılarını güneş Gir içime öğleye kadar güleyim ... |