ÖMÜR DEDİĞİN NE KİHer gidenin ardından dökülür gözyaşları, Bir daha kavuşmaksa artık mahşere kalmış. Ömrü bitiren zaman, eritmez mi taşları? Ölümün karşısında, diller büsbütün lâlmış. Ömür dediğin ne ki; bir kısacık devralem, Çok şey kalır mazide; ümit, hasret ve elem, Ahrete ulaşmasın, dünyada bitsin çilem, Tövbekâr olmayanlar, bomboş hayale dalmış. Yolumuzun ışığı; Peygamber ve Kurandır, İnsanların kâmili; sözlerinde durandır, Sevgi çıkan gönüller, bilesin ki virandır, Rabbim insanoğluna nice kılavuz salmış. Ölüme çıkan yollar, hep ağartır saçları, Hepsi geride kalır; madalyası, taçları, Bir araya getirir tok olanla, açları, Cehennemin yakıtı; haram katılan malmış. Ahreti düşünenler, günahtan kurtulurlar, İzleri de kaybolur, bir gün unutulurlar, Akıllardan geçmeyen nimetleri bulurlar, O cennetin yanında, bu dünya kuru dalmış. Bahtiyar olan kullar; imanla can verendir, Ardından ağlayacak, belki ciğer parendir, Varsa güzel amelin, sana yâr ve yarendir, Rabbim emanetini, birde bakarsın almış. Sabri Koca *lâl: dili tutulmuş, dilsiz ** tebriklerimle....... Dünya’ya neden geldik; bunu hiç düşündün mü? Aklını kurcalayıp, yormaya üşendin mi? Allah için güzeli, sırtlayıp kuşandın mı? Boşa geçen bir ömür, bilesin bomboş yolmuş. ......... Kardelen-1 |