Gitme! eksilir ümitlerim
benzi solmuş şehrin
ayışığı geceye kırgın çığ düşmüş kaldırımlara sis kaplamış her yeri… ıssız bir hüzün var sanki ayak izlerinde.. nereye böyle? gidiyormusun yoksa? daha ışığını sürmeden yüzüme.. yaşanmamışlıklar dizilirken genzime ağrımayacakmı sesim sesinde?.. iliğime kadar işlemişken sen beni böyle kimsesiz bırakıp gidiyormusun? söyle!! bu gövdeyi nasıl taşır ruhum. “sen” gidince Nursel Yılmaz.. |
umuttur silinir hafızadan,kapkara bir çukur olur hayat
gidenler ardında daima bir şey bırakır
"kendi hayalini"
böylesine güzel bir şiir için teşekkürler.