Vedia
Bir bir eksiliyoruz eskiyen fotoğraflardaki yüzlerimiz...
Soframızdaki tabak sayısı azalıyor çatal bıçak sesleri cılızlaşıyor... Bir zamanlar sevinç ve mutluluk veren o sesler o gülüşler o görüntüler o kokular Göç ediyor birer birer... Kalabalıklar yalnızlaşıyor,yalnızlıklar kalabalıklar doğuruyor içimizde... Yol uzun değildir her zaman Bir adım sonrası nefessizlik her an... Kırık bir kalbin yaşlarını koyma gözlere Sevginin,iyiliğin iz’ini bırak G i d e r k e n. ! ’O’nun emanetiyiz her birimiz Ve herkes emanettir birbirine...! 13.12.2019 Edebiyat Defteri seçici kuruluna,Edebiyat Defteri Ailesine sonsuz teşekkür ve sevgilerimle.. Her dem sevgi ile şiir ile.... Saygılarımla... |
Sonra bi daha geldim şiire.
sonra nedir diye sordum acaba Vedia?
Emanet bırakılan eşya
İçeriğiyle nasıl da bütünleşmiş, anlamının hakkını fazlasıyla vermiş şiir.
Tıpkı musluktan akan su gibi, damla damla eksiliyor, yavaş yavaş çekiliyoruz damarlarımızdan.Geriye hoş bir anı, keşkelerden ırak bir yaşanmışlık hikâyeleri bırakabiliyorsak ardımızda ne mutlu.
Şiir hayatın diyalektik toplamıdır” der Veysel Çolak. Şiirin kurgusu hayatın kurgusunu yakalamışsa kusursuzdur. ."
Bu zaviyden baktığımız zaman şiirin kurgusu verilmek istenen mesajı net bir şekilde ortaya koyuyor.
Hz.Mevlana'nın buyurduğu gibi aldığımız nefesi bile geri veriyorsak..
herşeyin sahibinin kim olduğu aşikar.
Emanettir can.
Nasılsa birgün uçacak hayatımızdan.
Nasıl bilirdiniz diye sorduklarında,
"İyi bilirdik" derlerse
en büyük kazancımız bu olacak.
...
Gönülden tebrikler
şiire ve değerli iyesine.
-Ramazan Boran tarafından 3/12/2021 10:09:13 PM zamanında düzenlenmiştir.