Ezildi karanfil
Göz kapaklarımda vedanın ağrısı
Yüreğimi kanırta kanırta burktun Ezberlediğim birkaç cümlenden çok değildin Rüyalarımın içine düşer oldun Sözlerime çığ düştü Kırıldı umut kabuklarım Ezildi karanfil Rüzgâr saçlarımda soludu Odamdan kokun silinmiş Umudumdan yolcu ettim seni Gençliğimi sürüklemişsin ardından Büyülenmişim aşk’ın tuttuğu ellere Yüzümde bahar yeşiline küstü Çizildi özlemin kanadı kırık gecelerime Büküp saatleri gittin öylece Kendimle çelişkilerimle başbaşa |