" Ortada bırakılmış aşk çocuğu gibi, tek başıma kalakaldım sen gidince."

Bilirsin
İçimi dökecek kimsem yok senden başka,
Elimde kalemim
Gül kokulu bir mektup daha yazıyorum sana
Her zamanki gibi,

Belli mi olur
Bir gün hepsini okursun
Okuduğunda
Seni hiç unutamadığımı da anlarsın belki

Anlarsın değil mi?

Bugün onuncu günüm köyüme
geleli
Dün,
Evimizin arkasındaki püren çiçeklerinin olduğu
Ağaçlık alanda yürüyüşe çıktım
Kar öyle güzel yağıyordu ki
Keşke sende burada olsaydın da görebilseydin muhteşem güzelliği

Dilimden hemen bir dörtlük döküldü:
Ulu çınarım
Dağlarıma kar yağmış
Ayazı yüreğimi sarmış
İçin titriyor mu...

Sesli sesli okudum
Ağaçlara, karlara
Sen de duy diye

Şairliğim tuttu işte :)

Yağmurda yürümeyi sevdiğimi bilirsin
ama
karda yürümek de
ayrı bir mutluluk verir bana,
Her kar tanesi üzerime düştüğünde
İçimden kelebekler uçar gökyüzüne,
O zaman ben de uçarım onlarla birlikte, özgürce.

Yürürken,
Ellerimi ve yüzümü gökyüzüne çevirdim
Ayaklarıma teslim ettim bedenimi
Gittim ayaklarımın götürdüğü yere.
Aniden durdum ve
Yüreğim pır pır atmaya başladı
Geçmişten birşeyler anımsatırcasına,
Karlar içinde, bacası tütmeyen bir ev çıktı karşıma
Dizlerimin bağı çözüldü, yığılıp kaldım olduğum yere
Sanki! Sanki!

Neyse boşveeeer
Biz ayrıldık nasıl olsa,
O anki duygularımı yazmayacağım sana
Ama
Ayrılsak da kalbim hâlâ sende.

Bir başka mektupta buluşmak üzere...

02.03.2021 gülkedisi