BİR GÜNEŞ BATTIĞINDAMevsimlerin, yılların anlamı kalır mı ki Bir çocuk ölüverip bir güneş battığında Dağlar hüzün kuşanıp birden alçalır mı ki Bir anne ölüverip, bir güneş battığında- Düğüm düğüm olmaz mı boğazda tüm sözcükler Hüzünler katre katre yüreğe hep dert ekler Yarın bir muaamadır bizleri neler bekler ! Bir anne ölüverip, bir güneş battığında . Tüm ışıklar aniden sönüyormuş sanırsın Yaşaması ar gelir, her şeyden usanırsın Sen de gördün yaşadın, bu acıyı tanırsın Bir anne ölüverip, bir güneş battığında, Nefesin ağır gelir omzuna çöker evren Küçüldükçe küçülür birden daralır çevren Beyin işlemez olur, yanmış gibi her devren! Bir anne ölüverip, bir güneş battığında. Evlatlar gözyaşında sanırsın ki boğulur Hepsi bir çıkış arar, burdan nasıl doğulur? Yüreğe dökülenle ne çok acı yoğrulur Bir anne ölüverip, bir güneş battığında. Aydınlıklar sonlanır karanlık kapım çalar Onsuzluğun acısı bir anda yüzüm yalar Anlarım ki annem yok, yıkılır tüm duvarlar Bir anne ölüverip, bir güneş battığında. El ele bile olsak mutlak çekineceğiz Maziye sünger çekip söküp, söküneceğiz Bizler de belki bir gün, böyle tükeneceğiz Bir anne ölüverip , bir güneş battığında.. Şimdi hep öksüz yetim, hem ruhum hem bedenim Böyle can yakmamıştı hayatta hiç gidenim Acısı sinesinde sonsuz veda edenim Bir anne ölüverip, bir güneş battığında . Acımı bilen bilir, beni anlayan anlar Sanki kapımı çalar birden ahir zamanlar Gözyaşıyla tanışır gün gelende insanlar Bir anne ölüverip , bir güneş battığında . Kanadımız, kolumuz kırılmıştır bir kere Dostelinin çığlığı ahtır değdiği yere O artık nur olmuştur ,kavuşunca mahşere Bir anne ölüverip, bir güneş battığında. |