kırık gölgeler
buralardayım epeyden beri
kent çatladı suskunluktan mat vitrinlerde hep aynı kuklalar.. geceyi emekleyen kadınlar bütün nesneler çatladı suskunluktan rutin hikayelerdir gördüğüm yorgun neon ışıkları makyajlı mumyalar meyhane girişlerinde pandonim sahneler hayat enkazının spontane oyunu her şey hiçliğin dev gövdesini sergiliyor her şey duyulmamayı anlatıyor kentte yoldaşım harabe bir anıt ötede devşirme gece körleri ay ışımadı yıldızlar ürpermedi geceden başımda sokak lambaları durup dururken sabah oldu sanal bebeklerden bir romen çocuğu koptu geldi şadırvanın gölgesine sığındı pirinç kurnadan kana kana su içti ve ovakit semalar yaban özgürlüklere büründü ve ovakit kent toprak koktu kent dağ koktu kent nehir koktu |
keşke şiirin öyküsünüde yazsaydınız.ancak bu olgunun şiirinizde bu kadar doyumsuz ve mükemel bir anlatımla hayat bulacağın düşünememiştim.
şiir olgun ve ustaca imgelerle öylesine nakş olmuşki bence günün şiiri.
az yorum alması şairin bu sitede yeni olmasında kaynaklı.çokça yorum hak eden bir şiir
zevkle ve tekrara tekrar okudum
yine harika saygılarımla
alisevket tarafından 7/31/2008 8:44:42 PM zamanında düzenlenmiştir.