Artık şiirler aşkın suçu ortağı değil...Yan evin penceresine tırmanır güneş, rüzgar içindeki dağınıklığı toparlamak yerine daha beterine dağılıyor, birbirinin hakkını gasp ediyor bulutlar Kuşları inandıkları yerle kalır şairin dediği gibi " bu iyi havalar topal bıraktı karınca hislerimizi" Artık şiirler aşkın suç ortağı değil bütün hayat İki oda bir telaş toplamı ve uyurgezer hallerim yok değil mum ışığı kadar kısık umutlar ile çöp biriktiriyorum yediğim yemediğim acılara emek kırıntıları ise direk halının altına gider asıl paçaları ütülü deniz kıyısını gidemeyişim , ayları buldu Okşanmamış duygularım eski alıp satan çığlıklara cesaretlenip iki en güzel kazağı hemen gözden çıkarıp sahi! Leğen mandal almamayı kim bana öğreti Kış türlü sıkıntının varlığı demek her sabah üşür bir karış aklı Havam bir çok kuş gözü kalır penceremde cümlelerin paltosunu tutar ellerim masamda unutulmuş bir dilim hayal kime yetecek bu kadar tuz saadetti daha yağı bal ile tanımamışken Saat farkı ile uyanır siyah beyaz düşünceler ayrı bir ses aşka dair çıkartma yapar bir kişilik adaya orada yaşanır mı? Yeşil gözlere bakmadan Ve kuşdilini yutmadan şimdilik hiç bilmiyorum… 21-02-2021 ist |
şiirin giriş kısmı sanki anı yaşamak gibiydı
saygılar selamlar olsun