kültonik// . . . her kıvılcım yangınına, her sus çığlığına büyürmüş yürürmüş her gölge kendi dalına, ormanına aşk, kıyı, kıyı kıyısızlığına tutuşurken. akrep yelkovanıyla arsızca sevişirken hangi bestenin dudakta küllenmiş busesiyiz sen varlığıma, sen darlığıma adım, adım kıyametken ben yokluğuna sınırsız, mesafesiz ölümdüm biz, oysa biz en çokta namluya yivsiz sürüldüğümüz o gül, o dudak kıvrımlarımızda bize ölmeyi severdik… . . . // ilhanaşıcışubatikibinyirmibir |
kül sahidir
abicim.