ATEŞTEN DUDAKLARIN
Geceler bitmemişti henüz
Geldiğinde denizden Beynim prangadaydı Pusuda umutsuzluk Anılar vardı Kırık dökük anılar Hüzün dolu Yadsıyamadığım bir düşteydi Sevgi üstüne kıpırtılar Ama bir hayal vardı İsmini bilmediğim bir hayal Yaşayacaktım biliyorum Melankolinin doruklarında Her şey düşündüğüm gibi olacaktı Sevilecektim delicesine Özlediğim Yıllarca beklediğim sevgiyi Verecektim her şeyi Dolu dolu yaşayacaktım Yaşayamadıklarımı Şarkılar söyleyecektim Söyledim de Sevgimizi anlatan Hayal kurduğum yıllarda ki şarkıları İstanbul olacaktı Sevgimi fısıldadığım yer ona Sordum tanrıya bir tanem Bunca yılı neden sensiz yaşadım diye Cevabı senin dudakların verdi Ateşten dudakların Kalbimi kor yapan dudakların Tanrım... Çok mesudum... |