Sensizliğin ŞiiriSENSİZLİĞİN ŞİİRİ Neyleyim yokluğunun külleriyle avunduğum Sensiz günleri Ağıtlar sarmış iken yüreğimi Gözlerime matem yürümüş ezeli Gecelerim bölük pörçük artık Düşlerim zifiri karanlık Kalbim yaralı,kesik kesik kanıyor Kanatları kırık bir kuşum Yönünü kaybetmiş,ve mahzun Umutlarımı mahzenler yutmuş Sonu görünmeyen girdapta duygularım Sağanak bir yağmurun altında İçimin yangınlarına sessiz kelimelerim Boynu bükük hayallerimin Uzat garip gönlüme bir el Sensiz geçen acı günlerimin Gözyaşlarını dindir Sensizliğin şiirinde Bin kez ölüyorum ben |