bir gün batımında
suya düşer hayallerim
hüznün şafağında
yükselir harı acılarımın

hicran dumanına banılmış yüreğim
çağlar acıyla
iniltisi duyulmayan yer altı ırmakları gibi

kırılır ayakları bir dağın
devrilir boylu boyunca
yüreğimden çıkan
harlı feryatları duyunca

kıvılcımları yükselir arşa
yüreğimdeki kızgın ateşin
ateş yanığı gözyaşı döker
onu görmeye zimmetli gözlerim

burnunu sokmaya hazır bir girdap
kuşatır çevresini hayallerimin
döner bir kasırgaya
eser dağıtır
dökülür avuçlarımdan var ettiklerim

nereye kaçmaya çalışsam
acıyla örülmüş yollarım
geri iter beni her an
o ağma çıkmaz sokaklar’ım

uykularımın haznesinde kabuslarım
kalpleri kasılmış şiirlerim
en acı kelimelere banılmış imgelerim
şimdi hüznün şafağında
yine çoğalıyor kimsesizliğim
HÜLYA ÇELİK