hamiş..
mavi kantaron çiçekleri topla bana
kadranında topal atlar sakladığımız bu çağda puşt namluların ucunda zaman çocuk gözleri alacaklı bizden bütün ergen umutların ve varılmış son durakların en çirkin kabuslarıyız rüyalarda bir açıklamamız bile yok kendimize mavi kantaron çiçekleri topla bana ardımda susturduğum bütün öfkemle say ki bir rüzgarın kapı arasından koşuşu say ki zincirini koparmış bir yanardağ say ki sayamadığım daha nice hışımla geleceğim koklamaya.. nûn.. |