şekil..elime yollar tutuşturuyorlar kavrularak kaçıyorum sinsi kavisler, içli küpler içre asetonla siliyorum çentiğinden göçen isimleri bahanelere yatak açıyorum bir müddet ki bahaneler çoğu zaman tanrı misafiri ağzım tiksinmiş bir krater konuşursam yanacak eteklerime yapışmış şehir konuşursam şehrin mikro organizeleri susup içimdeki mağmaya döküyorum maskeleri ben zarif bir alçalma haliyken rakımlarda emir kipleriyle tanrılarını kusuyorlar yüzüme çünkü hep bir çukurdan bakıyorum şehre o sırada bütün köşeleri tutuyor Allah yas’lanamıyorum bir kenarıma bile.. nûn.. |