‘’Tükürsem cinayet sayılıyor, diyordu birisi.
Tükürsek cinayet sayılıyor artık…’’ (A. Telli)


Sözcüklerin saçmasıydı ruhumu delen belki de yalnızlığın bekası idi sözcüklere eşlik eden rahmet ve yüreğimin de kalemimin de dokunulmazlığını şerh düştüm en çok da mevsimin uyruğunda saklı bir sevici kuştu içime sızan lanet ve aşkı iksir bildim en çok da aşka eşlik eden coşkuyu ve hüznü ve hasreti de kelam belledim yalnızlığın sözcüklere düşkünlüğünde yüzümdeki gölgelerden şiirler ördüm, hafız hatta dün gibi aklımda o saçları örülü kız gidip gelirken okul yolunda…

Makûs talihi fermanın
Yokluk ç/ağında varlık addedilen hüznün
Kefeninde saklı nice ç/ağrı
Ve aykırı duygu…
Öyle ya;
Kimseden izin almadım ben severken
Ve işte ihya ettim kimse
Yüreğimi dürten
Aslında baskın bir rüzgârdı benimki dinmeyen
Bariz yanılgı bariz alındığım
Basireti bağlandı sevginin
Ne zamanki dokunsam tinime, tenime.

Yüreğimde dolunay
Gözlerim çakmak çakmak
Hep sevdim, hafız:
Ben sadece sevdim
Çocukça bir neşeyi sürdüm mevsime
Ben mevsimdim her daim
Feri sönmeyen güneşin ta kendisi idi katıksız neşem.

Aşkın ilahıydı hayat
Hayatın da ırmağı
İçimdeki bitimsiz yangın.
Hep yandım hafız hep de söndüm
Meğerse yanan içimdeki titrek ışıkmış
Kimselerin asla ve asla görmediği
Tam da dokunacakken eleme
Bir baktım ki hüzün hırkam asılıymış
Kırkladığım acılardan
Arda kalan
Bir kuşluk vakti
Uykuyu tahliye ettiğim bir gecenin de feri
Acının da fendiymiş hani yenen bu gölgeyim.

Muzip bir gölgeyim
Metruk düşlerin de avcısı
Her şerde var bir hayır madem
Kervanda sürüklendiğim.

Ezanlarda bulduğum huzur dışında
Aşkı yaşatan şahikanın kanatlarında
Uçtuğum ve düştüğüm.
Yandığım ve üşüdüğüm
Üşenmeden de sevdiğim evren
Kanatları kırıkmış meğer dolunayın
İçimde saklı ne yaşan ne dümen
Dümeni kırdım illa ki sevmekten
Geçmişken yolum
Bir battım ki hüznün dibine
Bir de çıktım ki yüzeyine ömrün
Fermanıymış kaderim
Elem satan mutluluk veren bir heyula ki
Kambersiz değilmiş düğün
Kalemse yana yakıla dürten
Kelamdan da bol ne vardı hem?

Matemin rengi
Meltemin fevri sihri
Dokunulmazlığı sevginin lakin
Yeni yeni düşmüşken
Yolum kendime, kendimsiz bir dünyanın
Özleminden de feragat ettim Rabbim
Bu dünya sevdikçe güzel madem
Sevilmekse düşen geceye
Gece düşerken gözlerimden
Sevmeyi de layıkıyla üstlendiğim
Beylik bir sitem ki
İçimde saklı renk renk kendime.